Darwin broni się sam

Julian Baggini twierdzi, że niektóre reakcje na samo hasło inteligentny projekt czy kreacjonizm ocierają się o histerię. Trudno odmówić mu racji. Brytyjski filozof argumentuje, że powinno się oswajać ludzi, szczególnie tych młodszych, z podobnymi zjawiskami i jednocześnie tłumaczyć czemu - zdaniem naukowców - są one błędne. Brzmi rozsądnie. Bardziej rozpowszechnionym sposobem rozprawiania się z kreacjonizmem jednak nadal są oficjalne stanowiska najróżniejszych organizacji i stowarzyszeń naukowych.

Edwin Bendyk ubolewa nad tym, że polski rząd nie przyjął stanowiska podobnego, do tego przyjętego przez rząd brytyjski. Stwierdza się w nim, że kreacjonizm nie przynależy do sfery nauki i nie ma dla niego miejsca na lekcjach przyrodoznawstwa. Problem - moim zdaniem - w tym, że w Polsce trudno zauważyć, aby margines jakim jest ruch kreacjonistyczny stanowił obecnie jakiekolwiek zagrożenie dla nauczania ewolucji w szkołach (o incydencie z Maciejem Giertych i Mirosławem Orzechowskim w rolach głównych prawie już nikt nie pamięta). Anglia pod tym względem znalazła się w trochę innej sytuacji, gdyż jedna z kreacjonistycznych organizacji - Truth In Science - wysłała do każdej szkoły swoje "materiały edukacyjne". 59 z nich uznało, że materiały te okazały się "bardzo przydatne". To jest już powód do niepokoju. Póki co, w Polsce nic takiego jeszcze nie miało miejsca. Stąd mój sceptycyzm wobec pomysłu angażowania w rządu w całą sprawę.